Evolucija strateške komunikacione kampanje NATO tokom agresije 1999. godine

Mitić, Aleksandar (2025) Evolucija strateške komunikacione kampanje NATO tokom agresije 1999. godine. Politička revija, 84 (2). ISSN 1451-4281

Text 56032-Tekst rukopisa (srpski)-371704-1-10-20250424.pdf - Published Version Available under License Creative Commons Attribution Non-commercial No Derivatives. Download (560kB)

Abstract

Suočena sa nepredviđenim intenzitetom otpora SR Jugoslavije i internim poteškoćama, strateška komunikaciona kampanja NATO tokom agresije 1999. godine bila je prinuđena na stalnu adaptaciju. Pripremna faza agresije odvijala se u skladu sa selektivnom „politikom sećanja” na Drugi svetski rat i sukob u Bosni i Hercegovini, kojom se pravdala motivacija za agresiju usled evidentnog kršenja međunarodnog prava i Povelje OUN od strane članica NATO. Takav pristup bio je na snazi do početka ozbiljnijeg suočavanja sa „lažnim vestima” i „kolateralnim greškama”, pre svega nakon bombardovanja kolone raseljenih Albanaca 14. aprila u okolini Đakovice. Suočeni sa pritiskom javnosti, najviši rukovodioci NATO zemalja tada predaju rukovođenje strateškom komunikacionom kampanjom Alisteru Kempbelu, „spin majstoru” britanskog premijera Tonija Blera, sa ciljem slamanja otpora kritičkog javnog mnjenja, pre svega u zemljama članicama. Sa intenziviranjem pritisaka na Beograd da prihvati uslove za okončanje bombardovanja, strateška komunikaciona kampanja NATO u poslednjim sedmicama agresije prelazi u fazu fokusa na slanje poruka „terora” građanima SR Jugoslavije, vojske i policije. Iz ugla postizanja cilja, strateška komunikaciona kampanja NATO uspela je da nadvlada suparnika. Međutim, gledano iz perspektive četvrt veka kasnije, ona je istovremeno bila vrhunac „unipolarne” nadmoći SAD i NATO, i okidač tranzicije ka multipolarnom informaciono-komunikacionom poretku usled lekcija koje su iz strateške komunikacione kampanje izvukle Ruska Federacija i Narodna Republika Kina.

Actions (login required)

View Item